Tag: vitamine B12

Levenslang aan de injecties

10 reacties

20150212_142408

Sinds het weer niet meer zo mooi is, zeg maar gerust slecht, lig ik alweer met mijn fleece deken over me heen op de bank. Als anderen nog in T-shirts lopen, loop ik alweer in een shirt met lange mouwen. En als ik boodschappen doe bij een supermarkt met airco en ik zie iedereen met zomerkleding, heb ik een lange broek aan, jasje over mijn T- shirt en steenkoude handen. Het lijkt soms alsof ik mijn lichaam zich niet zelf warm kan houden. Ik ben zo’n koukleum! Die fleece kleed houd mij dus lekker warm en het liefst ligt onze Smokey ook lekker om mijn schoot. Zo hebben we het beiden naar ons zin.

Lees verder →

Mijn verhaal in de media

Een reactie plaatsen

Gesprek: “Hoe gaat het met je?” Gaat wel, dank je”. “Maar je ziet er wel goed uit”! “Nou, zo voel ik me niet.” “Wat heb je dan?” “Vitamine B12 tekort”. En dan die verbaasde gezichten met als antwoord: Eet je wel genoeg vlees of groente en fruit?” Of: “Dat heb ik ook gehad, heb 1 injectie gehad en alles is nu weer goed”. En: “kan je daardoor in een rolstoel terechtkomen?”

Lees verder →

Februari 2008, opname ziekenhuis

Een reactie plaatsen

De vorige keer eindigde ik mijn verhaal dat ik de apotheek belde omdat het steeds slechter met me ging. Het was heel goed mogelijk dat de klachten kwamen door B12 tekort volgens de apotheker. Toen Gerry thuiskwam van het boodschappen doen, was het gevoel in mijn benen zo raar, alsof ze niet bij me hoorden! Ik vertrouwde het niet en heb de dokterspost gebeld. We konden direct komen. Het was nog een hele toer om naar de auto te lopen, ik liep helemaal voorover en natuurlijk heel moeilijk. Aangekomen bij de dokterspost waren we gelukkig direct aan de beurt. De dienstdoende arts onderzocht me en vertelde me waar hij aan dacht: een hersentumor. Dat kwam even binnen. Gelukkig had ik een paar weken daarvoor een MRI scan van mijn hoofd gehad en daar was niets op te zien en dat vertelde ik hem ook. Omdat hij verder niets voor me kon doen, moesten we naar Winschoten omdat daar een neuroloog was die dienst had. Het was glad op de weg maar ik ben nog nooit zo snel in Winschoten geweest. Eenmaal in het ziekenhuis werd er gelijk bloed afgenomen en werden er neurologische testjes gedaan. Toen de arts vroeg of ik ook ergens mee zat en mijn man antwoordde: “ja, ze zit ermee dat ze haar huishouding niet meer zelf kan doen” wist ik het antwoord al.

Lees verder →

Februari 2008, ja het is alweer even geleden

Een reactie plaatsen

Ik vertelde je dat ik was doorgestuurd naar de SEH. Daar aangekomen werd me gevraagd wat er aan de hand was. “Ik kan niet meer lopen” vertelde ik. Omdat het druk was kon ik weer gaan. Moest ’s middags maar naar de huisarts. We zijn ’s middags naar een vervangende huisarts gegaan en het lopen van de wachtkamer naar de spreekkamer duurde voor mijn gevoel wel 10 minuten. De arts vertelde me dat ik hyperventileerde, dat kon volgens mij ook niet anders omdat ik helemaal kapot was van het stukje lopen. En hij zei nog iets, een onderzoek. Volgens mij van de zenuwbanen van mijn rug. Maar ik kan het je niet precies meer vertellen. Mijn geheugen is ook niet meer wat het geweest is. Dat is ook een veelgehoorde klacht van B12 tekort.

11011048_966203546743864_3169379308692417407_n

We zijn naar huis gegaan en ik ben op de bank in slaap gevallen. Ik kan me niet veel meer herinneren van de rest van de dag. De dag erop, vrijdag 15 februari , ik weet het nog als de dag van gisteren. Omdat ik nog steeds niet goed kon lopen is Gerry ’s avonds boodschappen gaan doen. Ik kreeg een steeds raarder gevoel in mijn benen. Ik heb de apotheek gebeld omdat er geen huisartsen meer waren die dienst hadden. De apotheker nam zelf op en op mijn vraag of dit kon komen door het B12 tekort zei hij dat dat goed mogelijk was.