Even een pauze, maar ik kom terug

12243964_10153329823238915_967880651_n

Ik ga even een pauze nemen met mijn blog. Ik heb maar kort hoeven nadenken, want het wordt me nu toch echt te veel. Ik wil me nu echt op de kerstactie storten. En dat kan ik niet doen als ik twee keer in de week een blog schrijf.

Omdat ik alles perfect wil doen, ga ik me nu alleen maar bezig houden met de Kerstactie. Om 200 gezinnen die onder de armoedegrens leven een kerstpakket te kunnen geven, vergt het een goede en gestructureerde organisatie. We hebben gelukkig een heel mooi pand tot onze beschikking, het is wel een casco pand, maar wat hebben we nou nodig? We kunnen hier onze producten kwijt en gaan kijken waar we tafels en andere spullen kunnen lenen. Na de inzamelingsacties (in ieder geval bij de AH Appingedam en Jumbo de Wending in Delfzijl) kunnen we de levensmiddelen gelijk in ons tijdelijke pand opslaan. Wat een weelde!

We gaan inzameldagen houden waarbij het winkelend publiek bij ons producten kunnen langsbrengen. Vaak staan er producten in het keukenkastje die nog lang houdbaar zijn maar die je toch niet gebruikt. Deze producten kunnen wij heel goed gebruiken. Deze dagen moeten goed gecoördineerd worden. En daar komt de perfectie weer om de hoek kijken. Wie kan wanneer en hoe lang? Dat moet dus ook weer goed gepland worden.

gifts-41101_1280 (3)

 

De aanmeldingen gaan nu ook snel. Soms krijg je tranen in je ogen als je leest waarom iemand graag een kerstpakket wil ontvangen. Ik ben van mezelf al een emotioneel mens, maar dit laat niemand onberoerd. We gaan er alles aan doen om ook dit jaar weer iedereen een heel mooi kerstpakket te kunnen geven. Vorig jaar was het al een fantastisch pakket en daar hebben we ook hele mooie berichten over gekregen. Dan weet je precies waarvoor je het doet.

We hebben nog een aantal ideeën, waarvan we hopen dat die uit gaan komen. Hier kunnen we nog niet echt veel over zeggen. We zijn “in gesprek”. En we gaan binnenkort online met een leuke actie om zo meer bekendheid te krijgen voor onze Kerstactie. Als je ons gaat volgen via Facebook word je op de hoogte gehouden van de laatste nieuwtjes!

Deze actie ben ik drie jaar geleden begonnen. Soms denk ik wel eens, waar ben ik aan begonnen? Vooral als je bij de vraag om sponsoring steeds “nee” als antwoord krijgt. Maar als ik van een bedrijf een mail krijg waarin onder andere het volgende staat:

“Hartelijk dank  voor uw aanvraag met betrekking tot uw kerstpakketten initiatief. Fijn dat er in omgeving mensen zijn die dankzij uw organisatie toch op iets extra’s kunnen rekenen in deze periode, zodat zij hopelijk ook een fijne kerst hebben””.

En dat bedrijf sponsort ons ook met hele leuke producten, weet ik weer dat ik ( samen met de andere meiden van de organisatie) goed bezig ben en dat sterkt me om door te gaan.

Van het benaderen van de bedrijven tot het vullen van de pakketten, het kost heel veel tijd en energie. Maar als ik de gezichten van de kinderen zie bij het geven van een pakket, dan smelt ik. Of volwassenen die bijna in tranen uitbarsten omdat ze nog nooit iets gekregen hebben.

Dus jullie zullen het even zonder mij moeten doen, maar ik kom terug!

christmas-532497_1920

 

Liefs, Marion

 

 

 

 

 

 

 

 

B12 tekort, injecties en klaar?

 

happy-641765_1920

Ik heb energie! Energie? Gerry vindt dat maar een raar woord en spreekt het dan ook vaak op een rare manier uit. Ik moet daar vaak om lachen. Mensen die gezond zijn en “gewoon” alles kunnen doen snappen niet wat het betekent om geen energie te hebben. Gerry snapt het daarentegen gelukkig  wel en weet als geen ander als het niet goed met me gaat.

doctor-1010903_1920

Ik moet nog steeds oppassen dat ik niet te veel doe. Dingen goed plannen en niet te veel in een week. Dat ondanks dat ik al jaren injecties krijg. Ik weet nog goed hoe ik me voelde voor die tijd. Voor de injecties. Met migraine op bed, bonkende hoofdpijn. Heel vaak moe en niet weten waar dat weg kwam. Maar doorgaan, want kleine kinderen wachten niet op een moeder die moe is. En doorgaan omdat je niet weet wat er met je aan de hand is. Want ook al ga je naar de huisarts met al je klachten, er is een kleine kans dat je huisarts je gaat testen op vitamine B12 . En gebeurt dat wel, dan is de kans klein dat je een goede diagnose krijgt. Want vaak hanteren artsen de referentiewaardes in plaats van naar de patiënt te kijken.

De ene arts zegt dat alles goed is en de andere arts neemt je wel serieus en begint gelijk met de opstart dosis. In het eerste geval ga je je nog slechter voelen, want je klachten worden erger. Je arts neemt je niet serieus en je denkt misschien wel dat je je aanstelt. Je blijft maar doorgaan met alles, want er is toch niets aan de hand? De dokter heeft er toch voor geleerd?

syringe-26623_1280

In het tweede geval krijg je wel injecties en ook daar kun je last van krijgen. Ik heb er al eerder over geschreven. Beginverergering heet dat. Ben je blij dat je eindelijk injecties krijgt, ga je je nog zieker voelen! Want dat kan dus. Stoppen met injecteren kan niet, je moet er doorheen. Je kunt je er zo onzeker van gaan voelen. Word ik nog wel beter? Waarom voel ik me zo? Waarom neemt niemand me serieus?

En nog steeds gaat je leven door, maar hoe? Kan je je zomaar ziek melden op je werk omdat je ” een vitamine tekort” hebt? Wie brengt de kinderen naar school als jij je zo ziek voelt en haast niet meer op je benen kunt staan?

Een vitamine B12 tekort is dus niet even een paar injecties en je kunt de hele wereld weer aan. Daar gaan heel veel injecties aan vooraf en soms  heb je door verkeerde of te late behandeling blijvende schade.

Denk je dat je een tekort hebt of krijg je al injecties en heb je vragen hierover?

Kijk dan eens op deze pagina’s:

Internet:     Henk de Jong

Facebook: B12 tekort, de vergeten ziekte (deze Facebook pagina inmiddels 4900 leden)

Heb je vitamine B12 tekort en wil je gezellig babbelen:

Facebook: B12 tekort: babbelbox

 

 

 

 

 

 

 

 

Bloggen helpt me te verwerken

thank-you-914085_1920

Vorige week schreef ik over het revalideren in Beatrixoord en hoe dat gegaan is. Ik kreeg van iemand een hele mooie reactie waarin onder andere het volgende stond:

“Hier nog weer een berichtje van mij. Wat heb jij al veel overwonnen in al die jaren en denk (weet wel zeker) dat vele van ons daar leer van kunnen trekken om niet bij de pakken neer te gaan zitten en te genieten van de momenten wat wel gaat”. En:  “Ik volg je verhalen, want wat ik al zei, we kunnen er wat van opsteken om niet bij de pakken neer te gaan zitten”.

Toen ik mijn blogpost schreef over de kerstactie waar ik nu weer mee bezig ben en dit postte op de Facebook pagina van de kerstactie kreeg ik het volgende bericht: “Wat ben jij een topvrouw Marion. (andere vrijwilligers ook hoor) ik zelf heb ook te kort aan b12, dus ik begrijp heel goed hoe je dagen kunnen wezen. En toch weet jij ( en andere ) elk jaar zo succes er van te maken. Ik heb niks meer dan lof voor jou/jullie”.

Bij het lezen van zulke berichten ben ik even stil. Dit gaat over mij. Ik schrijf van me af en vertel wat me is overkomen en krijg zulke lieve berichten. Dat doet me zo goed! Ik ben een paar maanden geleden hiermee begonnen omdat ik graag mijn verhaal wil vertellen. Wat mij en mijn gezin is overkomen. Wat er allemaal bij komt kijken als je rolstoel gebonden bent en je ziekte niet door iedereen (vooral artsen) wordt erkend. Het is mijn manier om het van me af te schrijven, te verwerken.

journal-791286_1920

En het is mijn manier om anderen te laten zien wat het met je kan doen. Wat de dagelijkse gevolgen kunnen zijn. Ik lees vaak verhalen van anderen die net gehoord hebben dat ze vitamine B12 tekort hebben en die vragen hebben.  Dan is het mooi om de ervaringsverhalen van anderen te kunnen lezen. Bij mij was het dan wel heel heftig en natuurlijk hoop ik dat anderen die bespaart blijft.

Aan het begin schreef ik dat ik even stil word bij het lezen van zo’n mooie reactie. Ik ben ook echt een type dat niet bij de pakken neer gaat zitten. Ik heb altijd gedacht: “het kan altijd nog erger”. Maar als ik terugkijk, was het wel erg genoeg. Het was zeker een goede huwelijks test. Menig huwelijk gaat kapot als er in een gezin iemand zo ziek wordt. Ons huwelijk is alleen maar sterker geworden. Bij ons was ik niet de enige die ziek werd maar ook onze kinderen. Gelukkig kwamen wij bij een goede kinderarts en kregen ze snel de goede frequentie van injecties. Ze knapten snel op. Ze waren natuurlijk ook nog jong.

rose-588086_1920

Waarschijnlijk heb ik het wel eens geschreven, maar ik heb het ook wel eens uitgeschreeuwd. Ik ben niet alleen maar sterk geweest. Dit wilde ik niet. Zo’n leven wilde ik toch niet! Alle dagen op bed liggen en verder niet veel kunnen omdat je de energie er gewoonweg niet voor hebt. Maar toch, we hebben het wel even met elkaar gedaan. En al ben ik er nog niet helemaal, ik moet nog steeds oppassen met wat ik doe, ik ben al een heel eind!

 

 

 

 

 

 

 

In de rolstoel, uit de rolstoel

a8d5a674-1698-4a56-9c27-6c90e0fad60e

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

bron: sunrisemedical.nl

Januari 2008 ben ik begonnen met injecties. En zoals je waarschijnlijk al gelezen hebt, dacht ik ook snel op te knappen. Maar door beginverergering werden sommige klachten erger en kreeg ik er klachten bij. Het ergste vond ik nog dat ik niet meer gewoon kon lopen. Buitenshuis had ik een rolstoel nodig en in huis schuifelde  ik of werd ik geholpen om van de ene kamer naar de andere te komen. Ik wilde in huis ook geen rolstoel omdat ik toch mijn spieren wilde blijven gebruiken. En aan de andere kant, ons huis is nu ook niet echt rolstoelvriendelijk.

Lees verder

Voorbereidingen kerstactie

christmas-225011_1920

Het is alweer begin november. Voor mijn gevoel zaten we een paar weken geleden nog Kerst en Oud en Nieuw te vieren. Maar over een paar weken alweer staan we weer met een inzamelingsactie in de Albert Heijn in Appingedam. Dat is dan voor de derde keer op rij. Ik kan me hier alweer op verheugen. Twee hele gezellige, maar ook drukke dagen.

Lees verder