Na een paar dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen kon ik weer naar huis. In het ziekenhuis hebben ze me geleerd hoe ik met krukken moest lopen en toen ik dat onder de knie had mocht ik gelukkig weer naar mijn gezinnetje en de dieren. Ik had natuurlijk wel een probleem: ik kon niet veel meer. Had geen energie, kon haast niet lopen en voelde me gewoon niet goed. Een paar weken daarvoor had ik de Thuiszorg al gebeld of ik ook huishoudelijke hulp kon krijgen. Ik had een goede reden dacht ik. Maar er werd me gelijk gevraagd of ik ook een man had en kinderen. “Ja”, zei ik. “Mijn man werkt en mijn kinderen gaan naar school”. Ze waren toen 15 en 12. Ik kreeg te horen dat mijn kinderen na schooltijd maar moesten helpen en mijn man na zijn werk. Huishoudelijke hulp kreeg ik niet! En huiswerk, sport en vrije tijd? Dat telt niet? En wat te denken van wat er door de hoofden van de kinderen gaat die hun moeder zo ziek zien worden?